یا مقلب القلوب و الابصار
یا مدبر الیل و النهار
یا محول الحول و الحوال
حول حالنا الی احسن الحال
سال 1386 شمسی گذشت و بهاری دیگر از عمر ما با با ورود به سال 87 آغاز می گردد . تحول در طبیعت بهانه ای است برای تدبر در حال و احوال ، رفتار و ویژگی هایمان . تحول را باید از طبیعت و آفرینش بیاموزیم، با نو شدن طبیعت باید به نو شدن خود بیاندیشیم . دعای تحویل سال با همه کوتاهی اش سرشار از معنا ، محتوای عمیق دینی ، تعالی بخش و انسان ساز است . فرصت تحویل سال را مغتنم شماریم و مروری به ایام و سالهایی که گذشت و تاملی در ارتباط با آینده بنماییم . از گذشته درس بگیریم و آینده را بهتر بسازیم . ضعفها و نارسایی های اخلاقی ، بینشی و رفتاری خویش را بشناسیم و در جهت بازسازی و بهبود آن تلاش نماییم . علاوه بر خود به خانواده ، دوستان و خویشاوندان نیز توجه نماییم ، نقش و مسئولیت خویش را در رابطه با رشد و سازندگی آنان را یادآور شویم . برخود نهیب زنیم که فرصتها چون ابر در گذرند ، چند دهه از عمر بعضی از ما گذشته است ، هنوز در مسیر زندگی مطلوب و تعالی بخش و خداپسندانه قرار نگرفتیم . از سنتهای حسنه و ارزشمند سال نو ، دید و بازدید هاست . سعی کنیم به فامیل و خویشان و دوستان حتما سری بزنیم . بویژه کسانی که ضعیفتر و محرومترند ، یا با درد و رنجی روبرو گشته اند ، در اولویت قرار دهیم و تلاش کنیم تا قدمی در بهبود شرایط آنان برداریم ، دلهایی را شاد کنیم ، غمهایی را بزداییم ، همچنین جلسات دید و بازدید را با گفتگوهای مفید و سازنده در کنار احوالپرسی ها و دیدنی ها ارتقا بخشیم . تعطیلات سال نو فرصت زیبایی است ، قدری با خود خلوت کنیم ، قدری مطالعه نماییم و قدری هم به طبیعت برویم . شهدا و درگذشتگان را نیز فراموش نکنیم و از آنها نیز احوالی بپرسیم و با صدقه ای روحشان را شاد نماییم .
نویسنده : سید حمید کلانتری » ساعت 10:34 عصر روز دوشنبه 86 اسفند 27